Seychelles 17

Louka had één prijsbezit mee terug willen nemen: die golfplank, zijn trouwe metgezel in de golven, zijn symbool van vrijheid op dat eiland. We hadden hem zorgvuldig met plastic aan zijn rugzak gebonden, als een kostbare schat die we naar Brussel moesten smokkelen. Maar ergens tussen het inchecken en het opstijgen was hij losgeraakt, verdwenen in de anonimiteit van de luchthaven. Toen Louka het besefte, zag ik de teleurstelling in zijn ogen – niet zozeer om het voorwerp zelf, maar om wat het had betekend: zijn tastbare herinnering aan die weken, zijn stukje eiland dat hij had willen meedragen. Nu was het weg, opgeslokt door de reis zelf, alsof het eiland ons nog één laatste les wilde leren: dat je sommige dingen gewoon moet loslaten.