Seychelles 02

Ergens in de winter, toen de dagen kort waren en de lucht grijs, vroeg Nora of ik met haar en Sasha mee wilde. De Seychellen, zei ze, alsof het een belofte was. Ik aarzelde—niet zozeer omwille van haar, maar omwille van het idee zelf. Een bestemming kiezen was altijd al een worsteling, alsof je een verkeerde keuze kon maken, alsof vakantie een fout kon zijn. Maar de Seychellen… Dat was nieuw. Dat was een eiland dat ik nog nooit had overwogen, een plek die zich niet aan me had opgedrongen. En toch, Nora’s avontuurlijke geest, die trok me over de streep. Louka werd dertien.
De luchthaven deed denken aan Berchem, maar dan met een landingsbaan die zich als een dunne vinger aan de oceaan uitstrekte. De piloot moest goed opletten. We stapten via een smalle trap uit het vliegtuig, liepen over het asfalt, de warmte tegemoet, naar een hal die meer weg had van een voetbalkantine dan van een luchthaven.