Herontdekkingen in 2025
Het gaat niet om foto’s van 2025, maar om beelden die ik in 2025 opnieuw ontdek. Dit jaar heb ik besloten al mijn foto’s af te drukken. Daardoor blader ik door oude series, herbekijk vergeten momenten en kies de beste om hier te delen.

Een jongen speelt met de grove lijnen van een veld, lijnen die ver reiken en zo scherp contrasteren met de beperkte vrijheid van het gesloten centrum waar hij zich bevindt.
Een dame aan Flagey, gevangen in drie poses. Mens erger je niet – wat ging er door haar hoofd?
Een slapende jongen in een trein, omringd door gekromde vensters. Zijn spiegelbeeld vergroot zijn slaap tot iets monumentaals.
Een familie in de Seychellen, midden in een sloppenwijk.
Een kraan die de lucht kleurt en de straat in twee snijdt, alsof ze een opstap vormt naar de hoge torens van Brussel.

De rokende man in Helsinki, ontmoet op weg naar India. Triest, maar mooi in zijn vensterportaal. Ik sprak hem niet, maar hij liet zich fotograferen.
Dan mijn favoriet: de Zuidtoren, gezien vanaf een onbekend punt. Graffiti op het scherm tekent lijnen die de torens nog verder opdelen in verdiepingen.
En dat gevonden kader in de kelder van mijn gebouw: Hitler tussen het grof vuil. Wie hield dit bij? Een geschenk? Een gedachte die veranderde? Uiteindelijk vindt hij hier zijn plaats – tussen afval.

De oude dame in Brugge, genietend van haar moment voor het huis, kijkend naar voorbijgangers.
De Seychellen opnieuw, kinderen op mijn reizen – altijd een brug naar mijn wereld.
Een tweede kraan, misschien omdat ik graag omhoog kijk.
Een wandelende man in Bulgarije, tussen treinen en sporen – mijn vertrouwde omgeving.
Een wachtende man in het Noordstation.
De jonge vader met zijn zoon, samen de oceaan aanschouwend. Voor hem de eerste keer dat hij de andere kant van zijn eiland ziet. Dat beeld blijft.

Ik kon het niet achterlaten: de vele thuislozen in Brussel blijven me bezighouden.
Gladiolen – roze, niet Sarah’s kleur, maar haar geboortebloem.
De jonge vrouw hoog boven iedereen, zonnebril, zelfverzekerd.
Een rechte lijn in de Ardennen – ongewoon daar.
Een beeld uit Texas dat me terugbrengt naar Jemelle, en verder naar Polen. Een ontmoeting na de val van de muur, een eenzame Coca-Cola-automaat in een sombere gelagzaal. Tenminste wat kleur.
En tenslotte: een zetel langs een verlaten weg in het binnenland van Spanje.