02 – One Way
Instappen!, schreeuwt de behaarde zeeman vol tatoeages, met zo’n overtuiging en volume dat zijn voluptueuze lippen nog seconden lang vibreren .Tobo kijkt de robuuste man, die enkel oog heeft voor de
Life hanging by a thread
Instappen!, schreeuwt de behaarde zeeman vol tatoeages, met zo’n overtuiging en volume dat zijn voluptueuze lippen nog seconden lang vibreren .Tobo kijkt de robuuste man, die enkel oog heeft voor de
Lou stapt de trein uit en kijkt voor zich uit op de stad die haar veelvoud van kleuren afwerpt in aanwezigheid van de valavond. Hij steekt zijn sigaret aan en
De zee bewaart de wijsheid van het leven en schuwt daar het licht. De vrijgevigheid die van haar geëist wordt, neemt ze ongenadig en eigenmachtig terug van diegene die haar
Lou voelt zich al behoorlijk geërgerd, beseffend dat de oude man zijn rollende bezigheid bestudeerde waarbij zich tussen zijn vingers een koker met rookwaar gloort. Hij ergert zich aan het
De bus naar het Onbekende heeft een vertraging van ongeveer één jaar. De elektronische stem laat hier geen twijfel over bestaan. Er heerst een hectische energie in deze busodrôme, maar
Fee wringt zich doorheen deze grote receptie tot ze een plaats aan de bar vindt, waar ze halt kan houden. Halt houden is een onderschatte beleving in het leven, alsof
Drie films later zal in Helsinki aankomen. Het schrille verschil kan niet groter. De rust in Helsinki, de goed georganiseerde aanschuiflijnen. Ik mis het chaotische van Indië al een beetje.
Welke keuzes maken we in onze herinneringen, de achtergebleven restanten van onszelf in het verleden, een web van beelden, woorden, geuren, gevoelens en emoties, fragiel aan elkaar geknoopt, met gigantische